زمینه و هدف: جراحی زیبایی درغیاب نشانه­های جسمانی، اغلب برای بهبود عملکرد روانی ـ اجتماعی انجام می­گیرد. این مفهوم چند­بعدی به عوامل متعددی به‌ویژه باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری وابسته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی دو مؤلفه‌ی باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی، بررسی رابطه‌ی این دو مؤلفه و ارزیابی عوامل پیش‌گویی­کننده‌ی انگیزه جست­وجوی جراحی زیبایی در افراد داوطلب بود. 

روش اجرا: روش انجام این پژوهش مورد ـ شاهدی بود که در آن با روش نمونه‌گیری در دسترس از تعداد 50 نفر از افرادی که برای انجام جراحی زیبایی به کلینیک‌های زیبایی شهرستان تبریز مراجعه کردند، درخواست ­شد تا به‌صورت داوطلبانه پرسشنامه‌ها‌ی باورها در مورد ظاهر و مقیاس کهتری را پر کنند. هم‌چنین برای مقایسه‌، ­50 نفر فرد غیرداوطلب به‌عنوان ­گروه شاهد انتخاب شدند.

یافته­ها: یافته­های پژوهش حاضر مشخص کرد که در وهله‌ی اول بین باورها در مورد ظاهر و احساس حقارت در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی تفاوت وجود دارد، به‌­طوری­ که افراد داوطلب نسبت به افراد غیرداوطلب نمرات بالاتری در این دو مؤلفه به­دست آوردند. در وهله‌ی دوم، مشخص شد که بین باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب جراحی زیبایی ارتباط وجود دارد، به این صورت که هرچه نمرات فرد در مقیاس باورها در مورد ظاهر بیشتر باشد، احساس کهتری بیشتری نشان می­دهند و بالعکس. از چشم­اندازی دیگر، مشاهده شد که دو متغیر ­وضعیت تأهل و احساس کهتری، پیش­بینی­کننده­های قوی برای گرایش به جراحی زیبایی می­باشند.­

نتیجه­گیری: ­انگیزه‌ی جست‌وجوی جراحی زیبایی بر اساس ترکیبی از عوامل ­شناختی، شخصیتی و میان­فردی است؛ از این رو، به مشاوره­های روان­شناختی قبل از جراحی­های زیبایی توصیه می­شود.