دوره 14، شماره 1 - ( دوره 14، شماره 1 1402 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 41-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام، تربت جام، ایران
2- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام، تربت جام، ایران ،bayazi123@gmail.com
2- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام، تربت جام، ایران ،
چکیده: (2034 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروهدرمانی شناختی رفتاری و گروهدرمانی هیجانمدار بر کاهش علائم بیماری پسوریازیس، پریشانی روانشناختی و ادراک از تصویر بدن انجامشد.
روش اجرا: این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود که در بهار 1401 با مراجعه به متخصصان درماتولوژی شهر مشهد تشخیص پسوریازیس دریافتکردند. 45 بیمار پسوریازیس بهروش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهروش تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان شناختیرفتاری و هیجانمدار) و کنترل (گروههای 15نفره) جایگزین شدند. گروههای آزمایش 8 جلسه، هفتهای یک جلسه 90 دقیقهای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پیشاز آغاز و پس از پایان جلسات درمان، بیماران مقیاس پریشانی روانشناختی، پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی و پرسشنامه علائم جسمانی با شاخص شدت و سطح پسوریازیس را کامل کردند. دادهها با روش تحلیل کوواریانس یکمتغیری تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشانداد گروهدرمانی شناختیرفتاری و گروهدرمانی هیجانمدار در کاهش پریشانی روانشناختی (01/0>P، 06/21= (41 و 1)F)، بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P، 65/33= (41 و 1)F) و کاهش شدت علائم پسوریازیس (01/0>P، 67/12= (41 و 1)F) اثربخش هستند. همچنین گروهدرمانی شناختیرفتاری، روش مؤثرتری برای کاهش پریشانی روانشناختی و بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P) است؛ اما بین اثربخشی گروهدرمانی شناختی رفتاری و گروهدرمانی هیجانمدار در کاهش علائم پسوریازیس مبتلایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).
نتیجهگیری: درمان شناختی رفتاری و درمان هیجانمدار میتوانند در کنترل علائم بیماری پسوریازیس نقش کلیدی و موثری ایفا کنند.
روش اجرا: این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود که در بهار 1401 با مراجعه به متخصصان درماتولوژی شهر مشهد تشخیص پسوریازیس دریافتکردند. 45 بیمار پسوریازیس بهروش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهروش تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان شناختیرفتاری و هیجانمدار) و کنترل (گروههای 15نفره) جایگزین شدند. گروههای آزمایش 8 جلسه، هفتهای یک جلسه 90 دقیقهای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پیشاز آغاز و پس از پایان جلسات درمان، بیماران مقیاس پریشانی روانشناختی، پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی و پرسشنامه علائم جسمانی با شاخص شدت و سطح پسوریازیس را کامل کردند. دادهها با روش تحلیل کوواریانس یکمتغیری تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشانداد گروهدرمانی شناختیرفتاری و گروهدرمانی هیجانمدار در کاهش پریشانی روانشناختی (01/0>P، 06/21= (41 و 1)F)، بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P، 65/33= (41 و 1)F) و کاهش شدت علائم پسوریازیس (01/0>P، 67/12= (41 و 1)F) اثربخش هستند. همچنین گروهدرمانی شناختیرفتاری، روش مؤثرتری برای کاهش پریشانی روانشناختی و بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P) است؛ اما بین اثربخشی گروهدرمانی شناختی رفتاری و گروهدرمانی هیجانمدار در کاهش علائم پسوریازیس مبتلایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).
نتیجهگیری: درمان شناختی رفتاری و درمان هیجانمدار میتوانند در کنترل علائم بیماری پسوریازیس نقش کلیدی و موثری ایفا کنند.
واژههای کلیدی: علائم پسوریازیس، پریشانی روانشناختی، تصویر بدن، درمان شناختی رفتاری، درمان هیجانمدار
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |