دوره 15، شماره 4 - ( دوره ۱۵، شماره 4 1403 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 244-235 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hamzelou S, Jafari F, Nasimi M. Evaluating the treatment history and its’ associated factors in psoriasis patients who received biologic treatment. jdc 2025; 15 (4) :235-244
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5757-fa.html
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5757-fa.html
حمزه‌لو شاهین، جعفری فاطمه، نسیمی مریم. بررسی تاریخچه درمانی بیماران مبتلا به پسوریازیس قبل از درمان با داروهای بیولوژیک و عوامل مرتبط با آن. پوست و زیبایی. 1403; 15 (4) :235-244
بررسی تاریخچه درمانی بیماران مبتلا به پسوریازیس قبل از درمان با داروهای بیولوژیک و عوامل مرتبط با آن
شاهین حمزه‌لو* 
1، فاطمه جعفری2 ، مریم نسیمی3
1، فاطمه جعفری2 ، مریم نسیمی3
1- گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، dr.hamzelou@gmail.com
2- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (87 مشاهده)
زمینه و هدف: پسوریازیس در موارد شدیدتر، به درمان‌های بیولوژیک نیاز دارد. تاکنون مطالعه‌ای درخصوص اندیکاسیون‌های قطعی برای انتخاب نوع و زمان شروع درمان بیولوژیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس در ایران انجام نشده است.
روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، تمام بیماران مبتلا به پسوریازیس تحت درمان بیولوژیک که طی شش ماه مراجعه کردند، ارزیابی شدند و اطلاعات موردنیاز ثبت و آنالیز شد.
یافته‌ها: 50 بیمار در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. 25 نفر از فتوتراپی به‌منظور درمان پسوریازیس استفاده کرده بودند (50%). تمامی آن‌ها از درمان‌های موضعی و 47 نفر از درمان‌های سیستمیک (94%) استفاده کرده بودند. آدالیموماب با 74% شایع‌ترین داروی بیولوژیک مصرفی بود. 24% بیماران از اینفلیکسیماب و 4% از اتانرسپت استفاده می‌کردند.
نتیجه‌گیری: شایع‌ترین درمان بیولوژیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس در این مطالعه، آدالیموماب می‌باشد. با توجه به وجود ریسک‌فاکتورهای قلبی ـ عروقی و هم‌چنین BMI بالا در تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به پسوریازیس تحت درمان بیولوژیک و تأثیر BMI بر پاسخ به درمان، مداخلات به‌منظور رساندن BMI این افراد به سطح مطلوب لازم می‌باشد.
روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، تمام بیماران مبتلا به پسوریازیس تحت درمان بیولوژیک که طی شش ماه مراجعه کردند، ارزیابی شدند و اطلاعات موردنیاز ثبت و آنالیز شد.
یافته‌ها: 50 بیمار در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. 25 نفر از فتوتراپی به‌منظور درمان پسوریازیس استفاده کرده بودند (50%). تمامی آن‌ها از درمان‌های موضعی و 47 نفر از درمان‌های سیستمیک (94%) استفاده کرده بودند. آدالیموماب با 74% شایع‌ترین داروی بیولوژیک مصرفی بود. 24% بیماران از اینفلیکسیماب و 4% از اتانرسپت استفاده می‌کردند.
نتیجه‌گیری: شایع‌ترین درمان بیولوژیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس در این مطالعه، آدالیموماب می‌باشد. با توجه به وجود ریسک‌فاکتورهای قلبی ـ عروقی و هم‌چنین BMI بالا در تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به پسوریازیس تحت درمان بیولوژیک و تأثیر BMI بر پاسخ به درمان، مداخلات به‌منظور رساندن BMI این افراد به سطح مطلوب لازم می‌باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
