زمینه و هدف: جراحی زیبایی درغیاب نشانههای جسمانی، اغلب برای بهبود عملکرد روانی ـ اجتماعی انجام میگیرد. این مفهوم چندبعدی به عوامل متعددی بهویژه باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری وابسته است. هدف پژوهش حاضر مقایسهی دو مؤلفهی باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی، بررسی رابطهی این دو مؤلفه و ارزیابی عوامل پیشگوییکنندهی انگیزه جستوجوی جراحی زیبایی در افراد داوطلب بود.
روش اجرا: روش انجام این پژوهش مورد ـ شاهدی بود که در آن با روش نمونهگیری در دسترس از تعداد 50 نفر از افرادی که برای انجام جراحی زیبایی به کلینیکهای زیبایی شهرستان تبریز مراجعه کردند، درخواست شد تا بهصورت داوطلبانه پرسشنامههای باورها در مورد ظاهر و مقیاس کهتری را پر کنند. همچنین برای مقایسه، 50 نفر فرد غیرداوطلب بهعنوان گروه شاهد انتخاب شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر مشخص کرد که در وهلهی اول بین باورها در مورد ظاهر و احساس حقارت در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی تفاوت وجود دارد، بهطوری که افراد داوطلب نسبت به افراد غیرداوطلب نمرات بالاتری در این دو مؤلفه بهدست آوردند. در وهلهی دوم، مشخص شد که بین باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب جراحی زیبایی ارتباط وجود دارد، به این صورت که هرچه نمرات فرد در مقیاس باورها در مورد ظاهر بیشتر باشد، احساس کهتری بیشتری نشان میدهند و بالعکس. از چشماندازی دیگر، مشاهده شد که دو متغیر وضعیت تأهل و احساس کهتری، پیشبینیکنندههای قوی برای گرایش به جراحی زیبایی میباشند.
نتیجهگیری: انگیزهی جستوجوی جراحی زیبایی بر اساس ترکیبی از عوامل شناختی، شخصیتی و میانفردی است؛ از این رو، به مشاورههای روانشناختی قبل از جراحیهای زیبایی توصیه میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1390/3/31 | پذیرش: 1390/4/5 | انتشار: 1392/4/25