دوره 8، شماره 4 - ( دوره‌ی 8، شماره‌ی 4 1396 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 217-204 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مرتضی اکبری1 
، انیس عسکری‌زاده1 ، کیوان صدری2 ، مهرداد ایرانشاهی3 ، محمودرضا جعفری4 ، علی خامسی‌پور5 ، علی بدیعی* 6
، انیس عسکری‌زاده1 ، کیوان صدری2 ، مهرداد ایرانشاهی3 ، محمودرضا جعفری4 ، علی خامسی‌پور5 ، علی بدیعی* 6
1- مرکز تحقیقات نانوفناوری دارویی، پژوهشکده‌ی فناوری‌های نوین دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- مرکز تحقیقات پزشکی هسته‌ای، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، پژوهشکده‌ی فناوری‌های نوین دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- گروه نانوفناوری دارویی، دانشکده‌ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
5- مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
6- مرکز تحقیقات نانوفناوری دارویی، پژوهشکده‌ی فناوری‌های نوین دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ،badieea@mums.ac.ir
2- مرکز تحقیقات پزشکی هسته‌ای، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، پژوهشکده‌ی فناوری‌های نوین دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- گروه نانوفناوری دارویی، دانشکده‌ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
5- مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
6- مرکز تحقیقات نانوفناوری دارویی، پژوهشکده‌ی فناوری‌های نوین دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ،
چکیده: (4198 مشاهده)
زمینه و هدف: کورکومین، دارای اثرات فارماکولوژیکی مختلفی شامل اثرات ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدان، ضدتکثیر و آنتی‌آنژیوژنز میباشد. هدف از این مطالعه، تهیه‌ی فرمولاسیون‌های لیپوزومی حاوی کورکومین و بررسی اثرات ضدلیشمانیای آن در مصرف موضعی در مقابل انگل L. major در محیط برون‌تن و درون‌تن میباشد.
روش اجرا: نانو لیپوزوم‌های حاوی غلظت‌های مختلف کورکومین (1، 2 و 3 درصد) به روش فیوژن تهیه شدند و اندازه‌ی ذره‌ای، مورفولوژی و پایداری آن‌ها بررسی شد. ابتدا در مطالعات برون‌تنی، اثربخشی دارو برروی کشت سلولی آماستیگوت و پروماستیگوت‌های انگل L. major ارزیابی شد. سپس اثر دارو در مطالعات درون‌تنی روی موش‌های BALB/c آلوده به L. major مورد بررسی قرار گرفت. در بخش مطالعات درون‌تن، 4 هفته پس از تزریق انگل به حیوان، درمان به‌مدت 4 هفته به‌صورت تجویز موضعی روزی 2 بار بر روی زخم‌ها انجام گرفت. در طول این مدت و 4 هفته پس از قطع درمان، هر هفته اندازه‌ی زخم‌ها گرفته شد. میزان آلودگی طحال به انگل لیشمانیا هفته 4 پس از تلقیح انگل بررسی گردید.
یافته‌ها: کورومین اثر لیشمانیاسیدال علیه پروماستیگوت‌های زنده و آماستیگوت‌ها در محیط کشت نداشت. تفاوت قابل‌توجهی بین حیوانات درمان‌شده و کنترل در سایز ضایعه و بار انگلی طحال دیده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که نانولیپوزوم‌های کورکومین به‌صورت موضعی اثرات سمی برروی لیشمانیا به‌صورت درون‌تن و برون‌تن ندارند.
روش اجرا: نانو لیپوزوم‌های حاوی غلظت‌های مختلف کورکومین (1، 2 و 3 درصد) به روش فیوژن تهیه شدند و اندازه‌ی ذره‌ای، مورفولوژی و پایداری آن‌ها بررسی شد. ابتدا در مطالعات برون‌تنی، اثربخشی دارو برروی کشت سلولی آماستیگوت و پروماستیگوت‌های انگل L. major ارزیابی شد. سپس اثر دارو در مطالعات درون‌تنی روی موش‌های BALB/c آلوده به L. major مورد بررسی قرار گرفت. در بخش مطالعات درون‌تن، 4 هفته پس از تزریق انگل به حیوان، درمان به‌مدت 4 هفته به‌صورت تجویز موضعی روزی 2 بار بر روی زخم‌ها انجام گرفت. در طول این مدت و 4 هفته پس از قطع درمان، هر هفته اندازه‌ی زخم‌ها گرفته شد. میزان آلودگی طحال به انگل لیشمانیا هفته 4 پس از تلقیح انگل بررسی گردید.
یافته‌ها: کورومین اثر لیشمانیاسیدال علیه پروماستیگوت‌های زنده و آماستیگوت‌ها در محیط کشت نداشت. تفاوت قابل‌توجهی بین حیوانات درمان‌شده و کنترل در سایز ضایعه و بار انگلی طحال دیده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که نانولیپوزوم‌های کورکومین به‌صورت موضعی اثرات سمی برروی لیشمانیا به‌صورت درون‌تن و برون‌تن ندارند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |