دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1400، دوره 12، شماره 1 1400 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 56-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
جواد رحمتی1 
، حسین‌علی عبدالرزاقی2 ، سیدصاحب حسینی‌نژاد1 ، حجت مولائی* 3
، حسین‌علی عبدالرزاقی2 ، سیدصاحب حسینی‌نژاد1 ، حجت مولائی* 3
1- بخش جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران * بخش جراحی پلاستیک و ترمیمی، بیمارستان رازی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- بخش جراحی دست و ترمیمی، بیمارستان سینا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- بخش جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران * بخش جراحی دست و ترمیمی، بیمارستان سینا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ،hmggprs@gmail.com
2- بخش جراحی دست و ترمیمی، بیمارستان سینا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- بخش جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران * بخش جراحی دست و ترمیمی، بیمارستان سینا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ،
چکیده: (2077 مشاهده)
مقدمه: بازسازی نواقص پارشیال گوش متعاقب رزکسیون‌های وسیع و تروماها، اغلب چالش‌برانگیز است. لبه هلیکس قابل‌توجه‌ترین قسمت گوش است که اهمیت زیباشناختی بسزایی دارد و نیازمند روش‌های بازسازی دقیق‌تری است. فلپ ادوانس هلیکس یک روش شناخته‌شده برای شکل‌دهی لبه ازهم‌گیسخته هلیکس می‌باشد. طبق روش اولیه، فلپی به شکل غضروفی ـ پوستی بلند می‌شود به نحوی که پوست خلفی دست‌نخورده می‌ماند تا خونرسانی را تأمین کند.
گزارش مورد: با توجه به خونرسانی غنی لاله گوش، ما فلپی از لبه هلیکس را با پایه تحتانی انتخاب کردیم و آن‌را کامل ـ حتی پوست خلفی ـ جداکردیم تا فلپ آزادانه‌تر و بیشتر به سمت سفالیک برده شود. در 5 بیمار با تومورهای هلیکس، این روش ترمیمی بدون به خطر افتادن خونرسانی و ایسکمی فلپ انجام شد. علاوه‌بر آن، کشیدگی پوست خلفی یا بدشکلی متعاقب ـ به‌عنوان یکی از نگرانی‌های جراحان ترمیمی در تکنیک اصلی ـ هم برطرف شد.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد این اصلاحیه تکنیکی در بازسازی لاله گوش قابل توجه باشد.
گزارش مورد: با توجه به خونرسانی غنی لاله گوش، ما فلپی از لبه هلیکس را با پایه تحتانی انتخاب کردیم و آن‌را کامل ـ حتی پوست خلفی ـ جداکردیم تا فلپ آزادانه‌تر و بیشتر به سمت سفالیک برده شود. در 5 بیمار با تومورهای هلیکس، این روش ترمیمی بدون به خطر افتادن خونرسانی و ایسکمی فلپ انجام شد. علاوه‌بر آن، کشیدگی پوست خلفی یا بدشکلی متعاقب ـ به‌عنوان یکی از نگرانی‌های جراحان ترمیمی در تکنیک اصلی ـ هم برطرف شد.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد این اصلاحیه تکنیکی در بازسازی لاله گوش قابل توجه باشد.
نوع مطالعه: گزارش مورد |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/3/12 | پذیرش: 1400/2/15 | انتشار: 1400/2/15
دریافت: 1400/3/12 | پذیرش: 1400/2/15 | انتشار: 1400/2/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |