زمینه و هدف: سرطان پوست غیرملانومایی (NMSC) شامل سرطان سلول‌های سنگفرشی (SCC) و بازال (BCC) شایع‌ترین سرطان در ایران است. مطالعه‌ی حاضر با هدف استنتاج اطلاعات مستتر در پرونده‌ی بیماران NMSC ارجاع‌شده به انستیتو کانسر تهران انجام شد.
روش اجرا: ۸۶۵ پرونده NMSC از سال‌های ۹۴-۱۳۸۶ به روش نمونهگیری تصادفی ساده از بایگانی انستیتو کانسر انتخاب شدند. ابتدا متغیرهای اپیدمیولوژیک استخراج و پس از پیش‌پردازش دادهها، از آمار توصیفی برای طبقه‌بندی و نمایش ترسیمی یافته‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی برای بیماران ۶۵ سال و بیشترین و کمترین تعداد موارد در گروه‌های سنی ۶۹-۶۰ و ۱۹-۱۰ سال مشخص شدند. در چهار دههی اول زندگی میزان ابتلا به SCC بیشتر از BCC بود و در دهههای بعدی این روند عکس میشد. حدود ۵۶% موارد BCC و ۴۴% SCC بودند و فراوانی NMSC در مردان ۳۳/۲ برابر زنان بود. بیشترین و کمترین موضع درگیر سر، گردن و تنه بودند. در ۳۲% افراد، بیماری حداقل دوبار عود کرده بود. ازنظر سابقه‌ی بیماری، بیشتر افراد به نوعی از سرطان، بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا متابولیک مبتلا بودند. شغل ۱۱۴ نفر پرخطر شناخته شد. بیشتر بیماران از بخش‌های شمالی و غربی کشور به این مرکز ارجاع‌شده بودند.
نتیجه‌گیری: ابتلای بیشتر به BCC، درگیری دههی سنی بالای ۶۰ سال در ناحیه‌ی سر، گردن و سابقه‌ی قبلی سرطان، هم‌راستا با سایر مطالعات بودند اما ابتلای بیشتر به SCC نسبت به BCC در چهار دههی اول زندگی، درگیری بیشتر پاها نسبت به دست‌ها، زندگی در عرض‌های جغرافیایی بالا، متفاوت با سایر مطالعات بود. پروندههای بیماران منابع بالقوهای هستند که میتوانند به مدیریت بیماری کمک نمایند.
