زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری مزمن و عودکننده است که دارای تأثیراتی بر روی جسم، روح و کیفیت زندگی بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بود.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مقطعی که در سال ۱۳۸۸ انجام شد، ۹۷ بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه‌کننده به درمانگاه و مرکز PUVA درمانی بیمارستان افضلی‌پور در شهر کرمان انتخاب شدند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسش‌نامه‌ی شاخص کیفیت زندگی (DLQI) Dermatology Life Quality Index و شدت بیماری آنان با PASI) Psoriasis Area Severity Index مورد ارزیابی قرار گرفت و نمره‌ی اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون‌های آماری One-way AVONA و مربع کای مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: ۵۵,۷% بیماران مذکر بودند و میانگین سنی افراد ۳۵.۳سال (از ۱۶ تا ۷۵ سال) بود. شایع‌ترین نوع بیماری، پسوریازیس ولگاریس (۷۶.۳%) بود و ۳.۱% مبتلا به آرتروپاتی بودند. متوسط مدت ابتلا به بیماری ۲۱ ماه (از ۱۱ماه تا ۳۰سال)، میانگین نمره‌ی کیفیت زندگی افراد ۱۴.۱ (حداقل ۱ و حداکثر ۲۹) و میانگین نمره‌ی شدت بیماری ۱۸.۶ (حداقل ۰.۶ و حداکثر۶۶.۶) بود. نمره‌ی DLQI با شدت بیماری، وضیعت تأهل و نوع بیماری از لحاظ آماری ارتباط معنی‌داری داشت (P<۰.۰۵).
نتیجه‌گیری: بیماری پسوریازیس با تخریب کیفیت زندگی بیماران همراه است، بنابراین برای کاهش اثرات سوء بیماری بر زندگی بیماران باید اقدامات حمایتی روانی و اجتماعی صورت گیرد.
