۵ نتیجه برای ترمیم زخم
نرجس راستگو، رویا لاری،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
اسکارهای هیپرتروفیک و کلوییدها اختلالات ناشی از رشد بیش از حد بافت فیبروز می‌باشد که با تجمع کلاژن و اجزای ماتریکس سلولی همراه است. این اسکار‌ها به‌دلیل التیام غیرطبیعی زخم به‌وجود می‌آید که ممکن است پس از صدمات پوستی ناشی از جراحی، تروما، سوختگی و غیره بروز کنند میتوانند تأثیر زیادی بر روی زندگی بیماران داشته باشند. اسکارهای هیپرتروفیک و کلوییدها علاوه‌بر مشکلات زیبایی میتوانند موجب اختلال عملکردی به‌دلیل جمع‌شدگی بافت و احساس خارش شوند. در حال حاضر تحقیقات زیادی در زمینه‌ی پیشگیری یا درمان اسکار‌ها در حال انجام است، اما با توجه به اینکه مکانیسم‌های فیزیوپاتولوژی تشکیل اسکار هنوز به‌خوبی شناخته نشده است، راهبردهای پیشگیری و درمان هنوز به هیچ وجه در سطح رضایت‌بخشی نیستند. در این مقاله‌‌ی مروری، علاوه‌بر بررسی یافته‌های جدید در مورد علل ایجاد اسکار، پیشرفت‌های بیولوژیک اخیر در زمینه‌ی راهبردهای پیشگیری و درمان اسکارهای هیپرتروفیک و کلوییدها را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
مهدیه قیاثی، سیدخلیل پسته‌ای، سیدامیرحسین جوادی، سیدایمان سیحون،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده
پوست بهعنوان لایه بیرونی، بدن را در برابر عوامل خارجی محافظت میکند و زخم‌ها میتوانند بر عملکرد آن تأثیر منفی بگذارند. ترمیم زخم شامل سه مرحله التهاب، تکثیر و بازسازی است که بلافاصله پس از ایجاد آسیب آغاز میشود. همچنین برخی از عوامل مانند عفونت، چاقی و دیابت میتوانند روند طبیعی بهبودی که منجر به زخم‌های مزمن میشود را مختل کنند. درمان‌های مختلف جراحی و غیرجراحی برای مدیریت زخم‌های مزمن شامل اکسیژن‌درمانی هایپرباریک، سونوگرافی درمانی، لیزر درمانی و پیوند پوست استفاده شده است. این درمان‌ها مزایا و معایبی دارند.
اخیراً از سلولهای بنیادی برای بهبود زخم مزمن بهعنوان یک روش درمانی استفاده میشود. سلولهای بنیادی مزانشیمی مزایای زیادی مانند سهولت برداشت، در دسترس بودن و پتانسیل تمایزی برای سلول درمانی دارند. علاوه‌بر این، آن‌ها برخی از خواص را نشان دادند که میتواند در کاربرد بالینی ASCs (adult stem cells) مفید باشد مثل رگزایی، تعدیل‌کنندگی سیستم ایمنی و بهبود بازسازی بافت. این مطالعه با جمع‌آوری داده‌ها از منابع معتبر علمی از فروردین ماه سال ۱۴۰۱ تا دی ماه ۱۴۰۲ در پژوهشکده علوم اعصاب، مرکز تحقیقات ضایعات مغزی و نخاعی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. مطالعات متعددی نشان داده است که ASCs با توجه به خصوصیات ویژه‌ای که دارند، میتوانند بهعنوان یک کاندید مناسب برای بهبود زخم باشند. هدف از این بررسی، بحث در مورد کاربرد ASCs در ترمیم و بهبود زخم بهعنوان یک استراتژی جدید در درمان مشکلات پوستی است.
بهاره نوروزی، زهرا نصیری، زهرا عطار، فاطمه قنبرپور،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
کیتین و کیتوزان مستخرج از قارچ‌ها، قادر به التیام زخم‌ها هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در شرایط داخل بدن موجود زنده هستند. در مدل‌های زنده، ازجمله حیوانات و انسان‌ها، این متابولیت‌ها با مهار پاتوژن‌ها، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، تعدیل پاسخ التهابی، مرطوب‌کردن محیط زخم، ترویج تکثیر و مهاجرت فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها، افزایش سنتز کلاژن، اپیتلیال‌سازی مجدد و رگزایی تأثیر مثبتی بر بهبود زخم دارند. با توجه به اهمیت بالای پپتیدها و پلی‌ساکاریدهای مشتق‌شده از قارچ‌ها، هدف از این مقاله مروری این است تا پتانسیل پلی‌ساکاریدها و پپتیدهای به‌دست‌آمده از قارچ‌ها (مخمرها، میکروقارچ‌ها و قارچ‌های رشته‌ای) در ترمیم زخم در شرایط آزمایشگاهی و داخل بدن به‌طور جامع بررسی شود. به همین دلیل جست‌وجو از از پایگاه‌های علمی مهم و شاخص مانند Web of Science،
Google Scholar، Wiley، Elsevier، Taylor and Francis، BMC Springer وMDPI با جست‌وجوی عبارات کلیدی مانند پلی‌ساکارید، گلوکان، مانان، کیتوزان، پپتید، قارچ‌ها، مخمرها، ماشروم‌ها، میکروقارچ‌های رشته‌ای یا کپک‌ها، ترمیم زخم و پانسمان زخم انجام شد. نتایج نشان داد که پیشرفت‌های مهمی در زمینه پانسمان‌های پیشرفته زخم با استفاده از مشتقات شیمیایی اصلاح‌شده کیتوزان به دست آمده که بهبود قابل‌توجهی در حلالیت و فعالیت ضدمیکروبی این ترکیبات ایجاد کرده است. ازسوی دیگر، تنوع در محتوای کیتین در گونه‌های مختلف قارچ و کشف خواص درمانی پلی‌ساکاریدهای خارج سلولی نمایانگر آن است که انجام تحقیقات بیشتر برای شناسایی پتانسیل ترمیم زخم این ترکیبات ضروری است بنابراین، با اثبات خواص زیست‌پزشکی و دارویی کیتین و کیتوزان مشتق‌شده از قارچ‌ها در ارتقای درمان‌های مدرن پزشکی و بهبود زخم‌ها، انجام تحقیقات بیشتر میتواند به کاربردهای عملی و پیشرفت پزشکی در این زمینه منجر شود.
محمود عراقی، زهرا اوشیانی رودسری، ملیحه نقوی،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
اختلال در پروسه ترمیم زخم به‌دنبال بروز یک آسیب بافتی قابل توجه مانند سوختگی شدید، ضربه و یا جراحی میتواند بروز اسکار و فیبروز پوستی را در پی داشته باشد. وجود اسکار پاتولوژیک منجر به تغییر شکل طبیعی زخم شده و علاوه‌بر مشکلات ظاهری ممکن است همراه با درد بوده و حتی حرکت طبیعی فرد را محدود کند. پاسخ ایمنی نقش بسیار مهمی در فرایند بهبود زخم دارد. فعال‌شدن سلولها و فاکتورهای ایمنی باعث شروع فرآیند التهابی، تسهیل پاک‌سازی زخم و بهبود و بازسازی بافت میشود. با این حال، اختلال در سیستم ایمنی در طول فرآیند بهبود زخم، به التهاب مداوم و تاخیر در بهبودی و درنهایت ایجاد زخم مزمن میانجامد. ریزمحیط یک زخم مزمن شامل تعداد زیادی از سلولهای ایمنی شامل ماکروفاژهای پیشالتهابی بوده و بیان بالایی از واسطههای التهابی مانند TNF-α و IL-۱β در آن مشاهده میشود. در این میان ماکروفاژها بهعنوان سلولهای ایمنی ذاتی نقشی کلیدی در پیش‌برد پاسخ ایمنی و فعال‌شدن ایمنی اکتسابی دارند. این سلولها همچنین عوامل کلیدی در تبدیل فاز التهابی به فاز بازسازی بافتی میباشند درنتیجه، اختلال در تنظیم عملکرد ماکروفاژها عواقبی مانند بروز اسکار را در پی خواهد داشت بنابراین، آگاهی از سازوکار دقیق پروسه التهاب در حین ترمیم زخم، واسطههای التهابی و ضدالتهابی تولیدشده و تأثیر ماکروفاژها بر این روند میتواند نویددهنده دستیابی به راهکارهای نوینی در ترمیم زخم بدون اسکار باشد از این رو، این مقاله به سازوکار سیستم ایمنی حین پروسه التهاب و نقش کلیدی ماکروفاژها در این پروسه و نیز تشکیل اسکار پرداخته است.
بهاره نوروزی، زهرا نصیری، زهرا عطار، فاطمه قنبرپور،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
باکتری‌ها منابع طبیعی متابولیت‌هایی هستند که خواص زیست‌فعال متنوعی ازجمله فعالیت‌های بهبود زخم، ضداکسیداتیو، ضدباکتری، ضدقارچ، ضدالتهاب، ضددیابت و ضدسرطان را نشان میدهند. دو گروه مهم از باکتری‌ها با پتانسیل ترمیم زخم، پلی‌ساکاریدها و پپتیدها هستند. باکتری‌ها، علاوه‌بر سلولز، پلی‌ساکاریدهای مختلف (مانند اگزوپلی‌ساکاریدها) با پتانسیل التیام زخم تولید میکنند. رایج‌ترین پپتیدهای باکتریایی مورداستفاده در مطالعات بهبود زخم، باکتریوسین‌ها و لیپوپپتیدها هستند. هدف این مقاله، مروری بر مقالات اخیر در زمینه پتانسیل ترمیم زخم در شرایط آزمایشگاه و در داخل بدن موجود زنده، توسط پلی‌ساکاریدها و پپتیدهای به‌دست‌آمده از باکتری‌ها (اکتینوباکتری‌ها، باکتریوئیدها، سیانوباکتری‌ها، فیرمیکوت‌ها و پروتئوباکتری‌ها) است. به همین دلیل جست‌وجو در پایگاه‌های تحقیقاتی علمی مانند
Web of Science، Google Scholar، Wiley، Elsevier، Taylor and Francis،
BMC Springer و MDPI با کلمات کلیدی پلی‌ساکارید، پپتید، باکتریوسین‌ها، لیپوپپتیدها، استرپتومایس‌ها، باکتری‌ها، باکتری‌های تولیدکننده اسید لاکتیک، سیانوباکتری‌ها و ترمیم زخم انجام شد. نتایج کلی نشان داد که پلی‌ساکاریدها و پپتیدها و پپتیدهای مشتق‌شده از باکتری‌ها هم قدرت التیام زخم را در شرایط آزمایشگاهی و هم در شرایط داخل بدن موجود زنده نشان میدهند. در مدل‌های زنده، ازجمله حیوانات و انسان‌ها، این متابولیت‌ها با مهار پاتوژن‌ها، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، تعدیل پاسخ التهابی، مرطوب‌کردن محیط زخم، ترویج تکثیر و مهاجرت فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها، افزایش سنتز کلاژن، بازسازی مجدد، اپیتلیال‌شدن و رگزایی تأثیر مثبتی بر بهبود زخم دارند بنابراین، پپتیدها و پلی‌ساکاریدهای مشتق‌شده از باکتری‌ها نقش بسزایی در ترمیم زخم‌ها دارند.
