فصلنامه

این مقاله به معرفی بیمار ۲۸ ساله‌ای با morphea profunda، درگیری عصب حسی ـ حرکتی محیطی، دیابت قندی وابسته به انسولین و هیپوتیروئیدی به‌عنوان تظاهر ناشایعی از مورفه‌آی عمقی می‌پردازد که پس از ۴ ماه درمان با پردنیزولون و متوترکسات به‌صورت قابل‌توجهی بهبود یافت.تشخیص morphea profunda بر‌اساس کرایتریاهای بالینی، هیستوپاتولوژیک و درمانی صورت می‌گیرد و بررسی دقیق مورفه‌آ فراتر از پاتولوژی موضعی، ضروری است.