دوره 13، شماره 1 - ( دوره 13، شماره‌ 1 1401 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 52-40 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nazari E, Kamyab Hesari K, Montazeri S, Mansourzadeh N, Feizi V, Mortazavi H, et al . Diagnostic value of direct immunofluorescence of mucosal and skin biopsy specimens on formalin-fixed paraffin-embedded biopsy specimens compared to specimens placed in normal saline as the gold standard method in the diagnosis of a group of autoimmune blistering diseases. jdc 2022; 13 (1) :40-52
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5583-fa.html
نظری الهه، کامیاب ‌حصاری کامبیز، منتظری سحر، منصورزاده نازنین، فیضی ویدا، مرتضوی حسین، و همکاران.. ارزش تشخیصـی ایمنوفلورسانس مستقیم برروی نمونه‌های بیوپسی مخاط و پوست قرارداده‌شده در فرمالین ۱۰% در مقایسه با نمونه‌های قرارداده‌شده در نرمال‌سالین به‌عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص گروهی از بیماری‌های تاولی خودایمن. پوست و زیبایی. 1401; 13 (1) :40-52

URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5583-fa.html


1- گروه پاتولوژی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه پاتولوژی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، drkamyabhesari@yahoo.com
چکیده:   (996 مشاهده)
زمینه و هدف: ایمنوفلورسانس مستقیم (DIF) به‌عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص بیماری­های تاولی خودایمن مطرح است. محیط مورد قبول برای حفظ نمونه­های بیوپسی پوست و مخاط، قبل از معاینه دیف نرمال‌سالین، نیتروژن مایع و محلول میشل است. گاهی پزشکان، نمونه بیوپسی گرفته‌شده برای دیف را در فرمالین ده درصد قرار می­دهند و گاهی نیز به‌صورت هم‌زمان درخواست دیف می­کنند و فقط یک نمونه مواجهه‌یافته با فرمالین و فرورفته در پارافین در دسترس است. در این مطالعه معین‌کردن ارزش تشخیصی دیف روی نمونه­های بیوپسی پوست و مخاط مواجهه یافته با فرمالین ۱۰% در مقایسه با نمونه­های مشابه مواجهه‌یافته با نرمال‌سالین مورد بررسی قرار گرفت.

روش اجرا: در ۷۴ بیمار (۳۸ بیمار تاولی و ۲۳ بیمار درماتیت مزمن) که گروه دوم نقش کنترل سالم را داشتند، دو بیوپسی پانچ از کنار ضایعه از پوست یا مخاط انجام شد که یکی در فرمالین ۱۰% گذاشته شد و در پارافین ثابت شد و یکی در نرمال‌سالین گذاشته شد و DIF روی دو نمونه انجام شد.

یافته‌ها: حساسیت و ویژگی DIF با IgG، به‌ترتیب ۳۱ و ۱۰۰% در پمفیگوس، ۱۵ و ۹۳% در بی­پی و با C3، ۳۹ و ۱۰۰% در پمفیگوس و ۷ و ۹۱% در بولوس پمفیگویید بود.

نتیجه‌گیری: DIF در نمونه­های مواجهه‌یافته با فرمالین نسبت به نرمال‌سالین در تشخیص پمفیگوس و بی­پی کمتر حساس و تقریباً یکسان است؛ به‌ویژه در بیماران پمفیگوس وقتی فقط یک نمونه مواجهه‌یافته با فرمالین در دسترس است، سودمند است.
متن کامل [PDF 762 kb]   (580 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/4/4 | پذیرش: 1401/2/15 | انتشار: 1401/2/15

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پوست و زیبایی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb